Çocukluk travması, bireylerin yaşamında fiziksel, cinsel, duygusal istismar ya da ihmal olarak ciddi etkiler yaratan olumsuz deneyimler olarak tanımlanır.
• Sevdiği bir kişinin kaybı • Terk edilme • Kaza, afet • Fiziksel şiddet • Aile içi tartışmalar • İlgi, sevgi ve bakımdan maruz bırakma • Gereken sağlık hizmetini vermeme • Cinsel kötüye kullanım şeklinde sıralanabilir.
Çocuklukla beraber insanlarla ilişkiyi kurmayı öğreniriz. Hayatta kalabilmek için bir başkasına ihtiyaç duyarız. Güvenmeyi ve bakım verene bağlanmayı da bu dönemde öğreniriz. Fakat bu kişiler bize zarar verdiğinde ya da bu kişilerin eksikliğini duyduğumuzda ilişki kurmak konusunda yanlış bir öğrenme sürecine maruz kalmış oluruz. Bu yüzden çocukluk çağında yaşadığımız travmalar, yetişkinlik dönemindeki ilişkilerimizi olumsuz yönde etkiler.
Bu etkileri en yaygın şu şekilde görebiliriz;
• Karar ve tercihleri adına sınır koyamama, çevreden gelen fikirleri direkt onaylama. • Onaylanmak. Sürekli dış çevreden onay bekleme durumu, kendi beğenisi yerine başkasının fikrine öncelik vermesi. • Aşırı bağlılık. Başkaları olmadan yapamama aşırı bağlılık geliştirme. • Sürekli başkalarını düzeltme ihtiyacı. • Çevreyi memnun etmeye çalışma, tercihi olmasa bile gereken yerde hayır diyememe.
Gamze TAŞDELEN Psikolojik Danışman
