Axline tarafından temelleri atılan daha sonra Garry Landreth tarafından daha sistematik hale getirilen Çocuk Merkezli Oyun Terapisi, terapötik ilişkinin iyileştirici gücünü vurgulayan; duygusal, davranışsal ve gelişimsel güçlükler yaşayan 2-10 yaş arasındaki çocuklara uygulanan bir terapi modelidir. Çocuğun problemleri yerine ilişkiye odaklanmayı tercih eder. Bu ilişkinin çocuğun iyileştirme gücünü harekete geçireceğine inanır. Çocuk iyileşmeyi özenle hazırlanmış oyun terapi odasındaki oyuncaklar yolu ile gerçekleştirir. Çocuğun hangi oyuncağı seçip, hangi oyunu oynayacağı tamamen çocuk tarafından belirlenir. Çocuğun içinden gelen oyun yönlendirmesinin, terapistin dışarıdan sunacağı yönlendirmeden daha faydalı olacağına inanılır.
Çocuk Merkezli Oyun Terapisinde problem yerine çocuk; geçmiş yerine şu an, düşünce ve hareketler yerine duygular, açıklama yerine anlayış, düzeltme yerine kabullenme önemlidir. Terapistin komut vermesi yerine çocuğun terapötik süreci yönetmesi esastır. Değişim için ana güç terapistin bilgisi değil, çocuğun içsel kaynakları ve bilgeliğidir. Bağlanma problemleri, okul anksiyetesi, ayrılık kaygısı, ebeveynlerin boşanması, yas, kaka tutma, idrar veya kaka kaçırma, tırnak yeme ve yeme bozuklukları gibi pek çok alanda kullanılan bir tekniktir.
